A big, great adventure!

Ni hao,

Het zit erop, ik ben weer terug uit spleetoogjesland L en ik moet zeggen dat ik het geweldig naar m'n zin heb gehad!
China heeft op mij zo'n indruk achter gelaten, en dan vooral de Chinese muur. Deze is zo groot en zo mooi... echt onbeschrijfelijk. En dan de mensen. Zo vriendelijk. Iedereen lacht naar je, en iedereen probeert je te helpen... ook al spreken ze geen engels.
Wat een indrukken allemaal!

Het begon allemaal op donderdag.
Om 20.00 uur vertrokken we dan echt eindelijk naar China, met China Southern Airlines.
Het grote avontuur kon beginnen.

Bij aankomst in Beijing op vrijdag, viel me gelijk 2 dingen op:
1. De luchtvervuiling.
2. De enorme drukte en chaos.
Na alle douane formaliteiten te hebben overleef (stempeltje hier, formuliertje daar…) vertrok de bus naar de Beijing.
Bij aankomst in het hotel natuurlijk even de kamer bekijken en een beetje opfrissen, maar daarna gelijk Beijing in!
We namen de metro naar Wanfujing street. De bekendste straat in Beijing, met winkels van alle bekende merken.
S’avonds vroeg naar bed, en dan slaat om 4 uur s’nachts de jetlag toe. Boem! Klaarwakker… hmm en nu? Blijven wachten dan maar…
Langzaam hoor je Beijing tot leven komen en dan eindelijk om 7 uur gaat de wekker.

De zaterdag begint.
Vandaag niet zo’n heel druk programma.. eerst naar het tian tan park en dan naar het tien an men plein.
Het tiantanpark was enorm groot en enorm leuk!.
Iedereen was bezig met iets leuks, bejaarden speelden spelletjes of waren aan het dansen, toeristen keken rustig in het rond en maakte foto’s.
De tempel of heaven was gesloten.. dat was wel jammer want daar keek ik wel naar uit. Maar ja… voor Beijing 2008 worden nou eenmaal veel dingen gerestaureerd. Hier zal ik later deze week ook nog wel achter komen.

Dan het tian an men plein… wat is dit groot! Het is met recht het grootste plein ter wereld, en als het plein vol zou staan, zouden er ruim 1.000.000 mensen op staan!
Ik sta midden op het plein met achter me het mausoleum van mao, waar zijn lichaam al jaren lang, gewikkeld in de Chinese vlag te bezoeken is.
Naast mij staat rechts The People’s Congress Hall, en links the museum of Chinese history.
Voor me staat de verboden stad. The gate of heavenly peace.
Het is zo raar om hier nu te staan. Nog geen week geleden keek ik naar de foto’s op internet en probeerde ik mezelf voor te stellen hoe dit eruit zou zien… en nu sta ik hier, midden op dit immens grote plein. Met zo’n geschiedenis. Hier werd de keizer verstoten en de revolutie begonnen. Het communisme, mao zedong, de studentenmars en natuurlijk die student voor die tank…Schitterend gewoon.

Later deze middag heb ik nog voor wat souvenirs geshopt… afdingen afdingen en afdingen. Dat zijn hier gouden regels. Afdingen is bijna verplicht en de verkoper ziet het als een belediging als je het niet doet. In China is afdingen een nationale sport en de Chinezen zijn er professionals in.

Na het eten en een tsingtao-biertje in de bar lekker vroeg naar bed… Welterusten!

De zondag zou leuk worden.. ik ga fietsen in Beijing! Het liedje wat Katie melua zong (Nine million bicycles) komt hier helemaal tot z’n recht. Fietsen in Beijing is een belevenis! Je ziet zo veel samen met honderden zo niet duizenden anderen.
Fietsen in Beijing is, zolang je goed oplet niet gevaarlijk. Je moet de regels even doorkrijgen, en die zijn dat iedereen doet waar die zin in heeft.
Tijdens de fietstocht heb ik verschillende dingen bezocht:
De guanji tempel, het Beihei park, een hutong en de bel en drum torens.
De guanji tempel is mooi. Overal staan bakken met wierrook en grote boeddha beelden. Aan alle kanten zijn altaars en mensen bidden heel de tijd.

Het Beihei park is schitterend. Hier hangt zo’n rust.. niet te geloven dat de stad naast het park gewoon doorleeft. Iedereen doet z’n ding, geniet van het weer en het water.. alles jing en jang.

En dan een hutong. Een hutong is een soort courtjard. Je hebt een tuin en daaromheen zijn 6 of 7 huisjes waar hele families in wonen. Familie is in China het belangrijkste wat er is, en in de hutong’s zie je dan ook hoe de “echte” Chinezen leven. De Chinese overheid wil van de hutong’s af, en sloopt er dan ook steeds meer. Enorm jammer is dat. Het echte oude China word zo gesloopt. Gelukkig heeft Unesco een aantal hutong’s in de wereld erfgoedlijst opgenomen, zodat ze niet gesloopt mogen worden.

Als laatste vandaag bezoek ik de bel en drum torens. Nou ja eigenlijk alleen de drum toren. Dit is ook de mooiste van de twee.
Vanaf de toren is het uitzicht schitterend. Om de toren heen zie je de hutong’s en op de achtergrond de grote flats en betonnen dozen. Het contrast tussen oud en nieuw is groot.
Precies als ik in de drumtoren ben is er een voorstelling. Dus dat is mooi meegenomen. De torens werden in vroeger tijden gebruikt als tijdsaanduiding. Nu zijn het toeristische attracties.

In de avond keek ik nog even wat rond op Wanfujing street, maar hier is s’avonds niet veel te beleven. Terug in het hotel dronk ik met iedereen nog een biertje en daarna lekker naar bed.

Het is maandag en vandaag staat de kookschool op het programma. Chinese topkoks maken 3 lekkere Chinese recepten voor onze groep. Sichuan kip, kantonees varken en een aubergineschotel.
Het verhaal eromheen duurde een beetje lang maar ja, de gerechten waren heerlijk.

In de middag heb ik met m’n groep besloten om naar de Lama en Confucius tempels te gaan, om hier onze eerste dag voor te bereiden.
De Lama tempel was schitterend mooi. Heel groot, en heel rustig. Klap op de vuurpijl was echt de 18 meter hoge boeddha helemaal achterin het tempelcomplex.
De Confucius tempel viel zwaar tegen. Deze stond helemaal in de steigers (voor Beijing 2008) en er was daarom weinig te zien. Het is maar goed dat we er heen zijn gegaan, want nu konden de nodige aanpassingen in het programma gemaakt worden.

S’avonds na het eten, nog even lekker met iedereen tot in de vroege uurtjes in de bar zitten en dan naar bed.

Vandaag is het dinsdag, en het belooft een schitterende dag te worden. Bij de kookschool hebben we Roderik leren kennen. Een man die al 11 jaar in China woont, de taal spreekt en een reisbureau heeft in Hong Kong. Hij neemt ons vandaag mee het binnenland in.
Het binnenland van China is ongelofelijk mooi. We rijden naar het noorden, naar de provincie Hebei, om hier een aantal dorpjes te bezoeken.
Ik kijk onderweg m’n ogen uit. Dorpjes zo klein, zo mooi. Je gaat jaren terug in de tijd. Deze regio staat bekend om de kolenmijnen. En alles in de dorpjes werkt dan ook op steenkool.
De wc’s in de dorpjes zijn openbaar, gezamenlijk en vreselijk smerig.
De menselijke uitwerpselen worden hier gebruikt als mest. Denk daar maar eens aan als je lekker een tomaatje zit te eten.

We stoppen in een dorpje niet ver van onze eindbestemming, om hier een kerk te bezoeken. Het is een van de weinige kerken in China.
In dit dorp hebben ze nog nooit een buitenlander gezien, en we zijn (net als in Beijing trouwens) een attractie.
In dit dorp voel ik me pas echt in China. Heel primitief allemaal. Midden in het dorp hangt een memo bord waar alle gebeurtenissen op geschreven worden. Het oude “sprookjesachtige” idee wat ik van het dorp heb veranderd snel als er een lief oud opaatje met een stapel dvd’s voorbij loopt, waaronder Passion of the christ. (Houd in gedachte dat dit een zwaar christelijk dorp is)

We rijden door naar onze eindbestemming.
Het dorp waar we aankomen is zo goed als verlaten. Alle mensen op het platte land trekken naar de grote stad, om hier geld te verdienen. Alleen de oudere mensen blijven achter.
Ook in dit dorp zijn we een bezienswaardigheid. En ze staan helemaal raar te kijken als Roderik in het Chinees tegen ze begint te praten.

We maken een wandeling door het dorp, en komen na een half uurtje aan bij een huis waar we naar binnen gaan. Bij deze mensen gaan we eten!
Het huis is kaal. Er staan 2 tafels, wat krukjes, een gasfornuis en een kast. In een andere kamer zie ik nog een bed en een kalender staan. Deze mensen hebben echt alleen de basisbehoeften. Zo weinig en toch zijn ze gelukkig. In een mum van tijd word er voor ons een maaltijd op tafel getoverd. Lentepannenkoekjes, knolraap met soja, gewokte groenten, ingemaakte groenten, aardappel met Chinese azijn maar het lekkerste was wel tomaat met ei en ketjap. Zulke simpele ingrediënten en toch zo lekker!
Na het eten en wat leuke verhalen over tafelmanieren in China (of het ontbreken ervan) gaan we terug naar de bus.
Het duurt opnieuw 3 á 4 uur voor we terug zijn bij het hotel.

Ook deze avond gebeurt er niet veel. Ik blijf weer in het hotel en drink hier met iedereen een biertje.

Het is woensdag, en vandaag is onze eerste dag. Nou ja, het is de dag van Rob en Mariska.
Eerst gaan we met z’n alle naar de Confucius tempel. Deze staat nu zelfs nog meer in de stijgers dan een dag ervoor.
Rob hou hier zijn presentatie, en na een half uurtje vertrekken we naar de Lama tempel.

De Lama tempel ziet er nog steeds schitterend uit gelukkig. We lopen hier ongeveer anderhalf uur rond, en iedereen heeft ruim de tijd om foto’s te maken en rustig rond te kijken.

Na het bezoek aan de tempels, ga ik nog wat winkelen in de kleine winkeltjes rond de tempels. Maar al snel kom ik erachter dat overal dezelfde dingen verkocht worden, en ik hou het al snel voor gezien.

Morgen gaat iedereen naar de Chinese muur, en om me goed voor te bereiden, zit er een voetmassage in het programma. Normaal hou ik niet zo van massages, maar deze massage kwam echt op het juiste moment. Het voelde heerlijk, en na anderhalf uur kwam ik heerlijk ontspannen weer naar buiten lopen.
Deze avond heb ik het niet al te laat gemaakt, morgen zou immers de grote dag zijn.

Vandaag is de grote dag dan eindelijk aangebroken, we gaan naar de Chinese muur!
Ik moet even kwijt dat het me opvalt hoe punctueel Chinezen zijn. Ik had een bus gehuurd om kwart voor 7 en precies om kwart voor 7 staat de chauffeur dan ook beneden in de lobby! Precies op tijd dus, en dat met het drukke verkeer in deze enorme stad.

Om 7 uur vertrekken we dan ook naar de muur.
3 uur later komen we hier aan, en zoals verwacht, is het ijskoud en begint het zelfs te sneeuwen. We besluiten om toch te gaan lopen, met in ons achterhoofd dat het wel eens te gevaarlijk zou kunnen worden.

Eenmaal op de muur, na alle presentaties begint het behoorlijk door te sneeuwen, en na een half uur ligt er ruim 2 cm sneeuw en is de muur spekglad.
Helaas hebben we toen moeten besluiten om de hike af te blazen. Veiligheid gaat immers voor alles.
Teleurgesteld lopen we terug naar een café. 3 maanden voorbereiding door een simpele sneeuwstorm helemaal voor niks geweest. Het sloeg in als een bom.

Maar het moeilijkste begon nu pas. Probeer nu maar eens de buschauffeur (mr. Jin Janping) die alleen maar Chinees spreekt te bereiken. Ik besluit om Gwen van de busmaatschappij te bellen. Met haar heb ik al het contact tot nu toe gehad, en zij had mij ook gewaarschuwd voor het weer op de muur. Zij nam de telefoon niet op. Daar sta je dan, in de middle of nowhere.
Gelukkig had iemand het nummer van Roderik bij zich, en hij heeft voor ons geprobeerd contact op te nemen met de buschauffeur. Ware het niet dat hij zijn telefoon niet opnam.

Na lang heen en weer bellen heb ik uiteindelijk Gwen te pakken gekregen. Ook zij kon geen contact krijgen met de chauffeur, dus we besloten een taxi te nemen naar Simatai, om daar de chauffeur te zoeken.
Halverwege belt Gwen (alweer). Ze heeft de chauffeur gevonden, en hij komt nu naar jinshanling. Wij dus ook weer terug.

Uiteindelijk is alles goed gekomen, meneer Janping heeft ons meegenomen naar Simatai, en hier hebben we nog anderhalf uur rondgekeken. Veel te kort natuurlijk.

Aangeslagen kwam ik terug in het hotel. Dit was niet wat ik van de muur had verwacht.
Nog even een hapje eten, en natuurlijk een biertje in de bar. En dan maar weer naar bed.

Vandaag, vrijdag is het tijd voor de verboden stad. De verboden stad spreek me al jaren tot de verbeelding, hier woonde vroeger de keizer, niemand mocht hier naar binnen, maar de keizer kwam er ook niet uit. Het was een land in een land. Vandaag de dag is het opengesteld voor bezoekers. Ook hier staat veel in de steigers, en de duizenden, tienduizenden andere toeristen maken het er niet leuker op. Het was niet wat ik ervan had verwacht. Veel te toeristisch. Erg jammer.
Ik had hier graag alleen rondgelopen, om alleen van het uitzicht en de “rust” te kunnen genieten, in plaats van samen met duizenden Chinezen die allemaal met je op de foto willen.

De middag stond in het teken van shoppen. Niet teveel, want vanavond ga ik Beijing onveilig maken! Maar voor het zover is bezoek ik eerst een acrobatenshow. Echt ongelofelijk wat die allemaal doen. Ze springen door hoepels, borden op stokjes, balanceren op ballen en fietsen op een kort hoog in de lucht. Prachtig allemaal.

De show was kort, 1 uurtje maar. Dit was eigelijk perfect. Iedereen was moe, en wij wilden gaan stappen.
Over het stappen in Beijing kan ik kort zijn, het is vrij westers. Ik moest entree betalen 50 yuan (5 euro) en een biertje kost gewoon 30 yuan (3 euro) terwijl ik in het hotel 5 yuan (50 cent) betaal.

Ik heb het uitgehouden tot 3 uur. Het werd tijd om terug te gaan, want de volgende dag heb ik een excursie geboekt naar de Chinese muur (alweer ja).
Ik vond het samen met 3 anderen zo zonde dat de Chinese muur in het water viel, dat we hadden besloten om weer te gaan.
Zaterdag was het dus weer zo ver, we gingen wee naar de Chinese muur!
Er was alleen 1 verschil met donderdag, het was enorm lekker weer!
Op de muur scheen een waterig zonnetje, en de temperatuur was een graat of 10 á 15.

Over de totale hike van Jinshanling naar Simatai hebben we in totaal 3.5 uur over gedaan, en ik ben zo blij dat ik het heb gedaan. Ik had het voor geen goud willen missen.
De muur kronkelt schitterend door het Chinese landschap. Ik bleef maar foto’s nemen.
Dit was echt een hele mooie ervaring. En de perfecte afsluiting van een schitterende reis.

Tsja, aan al het leuks komt een eind, zo ook aan deze reis. Het is zondag, en dus tijd om naar huis te gaan. Om half 2 stegen we op van Beijing Capital airport en na een 10 uur durende vlucht stonden we weer op Nederlandse bodem.


Als ik terugkijk op de reis, heb ik echt de tijd van mijn leven gehad. China is mooi.
In Beijing zie je heel goed hoe de stad ooit was en hoe het in de toekomst zal worden.
De Chinezen zullen niet veranderen (hoop ik). Het is een heel openhartig volk. Ze zijn vrolijk en behulpzaam. Spugen doen ze overal en verkeersregels kennen ze niet.
De prijzen zijn ongelofelijk laag, en de stad is schoon. Heel schoon. Er licht geen papiertje op de grond.

Als je Beijing wil bezoeken, en nog iets van het oude China wil zien moet je snel zijn.
Met Beijing 2008 in het vooruitzicht verandert de stad in rap tempo. Hutongs verdwijnen evenals veel van de oude “glorie”.

Beijing is een stad die dagelijks veranderd. Ik ben er nu 11 dagen geweest, en ik ben een ervaring rijker. Dit was echt one Big, Great Adventure.

Zai jian!