Danny's Journal 4

Suesday Lezers!

Vier weken voorbij. De helft van de reis. De tijd vliegt, en wij ook. Na vier weken zal ik wat leuke wetenswaardigheden opschrijven.

Na 4 weken hebben we:
- 10.000 km per vliegtuig afgelegt
- 6000 km over land afgelegt
- 4 verschillende munteenheden gehad
- 9 verschillende stempels in het paspoort
- 4 visa in het paspoort
- 1193 foto's gemaakt


Dag 22 Hoi An

Nachtrust doet goed. Zeker na de traintrip from hell. We lopen uit ons hotel naar de overkant en bestellen er een lekker ontbijtje. Alles gaat hier op het gemak. Niemand let op elkaar... Iedereen gaat lekker z'n gangetje... Heerlijk.

Ook vandaag wordt weer een relaxdag. We doen niet veel. We lopen allen winkeltjes nog een keertje langs maar belanden al snel weer op het strand. Als we net goed en wel geinstalleerd zijn, komt de verkoopmeute weer op ons afgerend. Heel irritant, want dat betekend dat onze rust voorlopig even voorbij is. De vrouwtjes bieden ons vanalles aan, en nemen geen nee voor een antwoord. Overal hebben ze een antwoord op. Als ze een ketting laten zien, en ik zeg dat ik er al een heb komen ze met het excuus...''But this one is different''

Ook leuk is het schuldgevoel aanpraten, wat al deze vrouwtjes ook heel goed kunnen. Als we bij de een iets kopen, dan is nummer 2 verdrietig. Tenmiste... zo doet ze.
We kopen uiteindelijk een annanas bij een vrouw die zichzelf ''Tina Turner noemt'' waarna we eindelijk met rust gelaten worden.

Na het eten vertrekt om 6 uur de 19 uur durende busreis (jaja... nooooooit geen treinreis meer in dit land;))
naar Muí né. Strand. Eindelijk strand:P

Dag 23 Muí Né

Om half 7 deze morgen komen we aan in Nha Trang. Er is maar 1 manier om Nha Trang te omschrijven aan mensen die er nog niet zijn geweest... Salou.
Er zitten veel barretjes en cafe's.... Een lange boulevard met palmen en een strand... En toeristen. Dus ons doel van die morgen: Eten, foto's nemen en oprotten.

Rond 1 uur komen we dan eindelijk aan in Muí Né en de zon schijnt zowaar! Heerlijk weer... fel blouwe lucht... 34 graden... en... STRAND:D

We worden afgezet bij een hotel pal aan het strand wat ons in eerste instantie veel te duur lijkt.
Nou... Niets is minder waar. Het resort kost maar 12 dollar per nacht en aangezien wij met z'n 2 zijn, betaal ik dus voor een resort aan het strand met bediening, palmen en hangmatten 6 dollar per nacht:P Jaja... goedkoper als Salou
Nog geen 15 minuten later lig ik heerlijk in de Zuid-Chinese zee te dobberen. Heerlijk.

Tegen de avond pakken we de motor naar wat het centrum van Muí Né schijnt te zijn. Het is een paar kilometer lange boulevard met wat winkeltjes en heel veel restaurantjes. Erg gezellig, niet veel afwisseling.
We duiken een restaurantje in voor een snelle hap. Mis. De bediening is nog trager als dikke str*nt. In totaal zitten we meer dan 2 uur in het restaurant. Niet dat het erg is hoor... het is een leuk restaurant met Bamboe en hele rustige muziek.

Na het eten gaan we vroeg naar bed, om de volgende morgen weer vroeg op te staan.

Dag 24 Muí Né... 2 geloven op 1 kussen...

Zoals gepland staan we lekker vroeg op.
We gaan naar de rode zandduinen. De motor brengt ons er weer naartoe. De duinen zijn net als alle andere duinen. Zand zand zand en af en toe een plantje. Alleen zijn deze duinen rood!
Bij aankomst komen er ongeveer 40 kinderen op ons afgerend, die maar al te graag willen hebben dat wij met hunzelfgemaakte sleetjes van de duinen afgelijden. We bedanken de kinderen vriendelijk, en beginnen aan onze toeristenplicht... het nemen van de nodige foto's en het genieten van het schitterende uitzicht.
Na de duinen gaan we door naar de Canyon. Deze lijkt enorm op de grand canyon in de USA... alleen dan veel kleiner.

De omgeving is schitterend. Vanaf de duinen heb je een prachtig uitzicht over het water en de stad. De felblauwe lucht en de zon maken dit natuurlijk alleen maar mooier!

Op de terugweg zie ik een boeddistische tempel en een katholieke kerk tegenover elkaar staan.
Iedereen in het dorp gelooft in iets anders... en toch gaat iedereen heel leuk met elkaar om! Er is totaal geen haat en nijd.
In Vietnam staan trouwens enorm veel kerken. We hebben er veel meer gezien als tempels. Raar, als je bedenkt dat 93% boeddhist is en maar 6 % Katholiek.
De tempels die we zien zijn klein. De kerken daarin tegen zijn groot en strak. Stel je de freedom church op RTL 5 voor tijdens Hour of Power. Zo zien ze er een beetje uit.

Maar goed... we dwalen af.
Inmiddels zijn we uit muí Né vertrokken en aangekomen in Saigon. Jaja... zo snel al! De reis duurde 6 uur.
Saigon. De stad van ome Ho. Ho Chi Minh City. Omschrijf Saigon is in een paar woorden?
Hmm... In Beijing was het druk. In Hong Kong was het druk. In Hanoi was het drukker... maar Saigon slaat alles. Miljoenen motorfietsen. Als het stoplicht op rood springt, staat binnen 10 seconden een straat zo groot als de Champs Elysees in parijs helemaal vol.

Aangekomen en net goed en wel uitgestapt worden we zowat meegesleurt naar een guesthouse. 8 dollar. Mooi. Goedkoop, centeraal en klaar. We gaan maar is wat eten. We lopen een bar binnen en bestellen wat. Ik kijk wat rond in de bar en wat zie ik tot mijn grote schrik aan de muur hangen... een sjaal van Feyenoord!

Na het eten dan maar winkenkelen... Het is inmiddels al wat later dus besluiten we om maar een biertje te doen. Heerlijk Saigon bier.
Als we rond 11 uur terugkomen in ons stulpje... zien we dat we een huisdier hebben. Een dikke vette kakkerlak van wel 15 cm groot! Nou die kan je een naam geven... maar die blijven smerig. Als we aan onze gastvrouw vragen om hem weg te halen, duwt ze hem met de plastic kerstboom achter de kast. Als wij zeggen dattie niet weg is, wijst ze naar het gesloten raam en beweerd ze dat ze hem daardoor naar buiten heeft gegooid.
Na 15 minuten emmeren wordt ik ligtelijk pissig, en als het vrouwtje dan ook nog is beweerd dat kakkerlakken nooit in onze tassen of bedden kunnen kruipen heb ik het helemaal gehad. Ik kan de rest van het verhaal er ook nog bij zetten, maar laat ik het zo zeggen... Die avond sliepen wij in een ander hotel.

Dag 25 Tunnels en AK Fourty-sevens

We gaan vandaag vroeg op pad naar de tunnels van Cu Chi. Hier bij het dorpje Cu Chi hebben tijdens de amerikaanse oorlog de Viet Cong onder de grond in tunnels geleefd, om zich zo te beschermen tegen de Amerikanen.
In de tunnels hadden ze alles. Kamers... Bunkers... Keukens en zelfs een markt.

Als ik zelf een stuk van de tunnel door kruip... snap ik niet dat de mensen zo hebben kunnen leven. Alles is zo klein... niet normaal! We krijgen een rondleiding van ongeveer een uurtje... en daarna volgd hetgeen waar ik al lang op wacht... Schieten met een AK Fourty-seven!
Supergaaf! De kogels zijn oude amerekaanse en russische kogels, en kosten $1.30 per stuk. uiteraard moet je er minimaal 5 kopen.

Terug in Ho Chi Minh is het dankzij het drukke verkeer al 3 uur.
Nu we het tog over het verkeer hebben... tijd voor de Vietnamese verkeersles!
De regels lijken veel op die van China, alleen zijn er wat kleine verschillen.

Regel 1: Ow... Mocht je hier maar 50 km/h dan?
Regel 2: Waarom zou je met z'n 2en op en 2 baansweg rijden, als het ook met z'n 5en kan (in China is dit 4)
Regel 3: Als je op een 2baansweg niet links over de doorgetrokken streep kan inhalen, dan doe je het rechts over de vluchtstrook.
Regel 4: Stoplichten zijn voor mietjes
Regel 5: Een voetganger veroorzaakt maar weinig schade. Dus... Ruitenwisser aan en gaan!

Voor zover Danny's theorieklas. Volgende keer... Cambodja!
Het was dus 3 uur in Saigon, en wij gaan opzoek naar het postkantoor. PAKJE PAKJE PAKJE:D 4 weken Azie eisen zijn tol en daarom gaat er vanavond een pak van 1.6 kilo per avion naar holland.
Over 2 tot 3 weken komt het aan. We zullen zien!

Behalve de Notre dame en wat barretjes zien we niet veel meer. Het is al laat en we zijn moe. Morgen vertrekt om 1 uur de express bus naar Phnom Penh.

Dag 26 Bye Bye Vietnam!

Vanmorgen proberen we nog veel van Ho Chi Minh te zien. Een pagode... the reunification palace... een park... schitterend allemaal.
Maar eerst... Cheques cashen!
Onverwacht zijn dollars heel populair in Vietnam. Ook mijn nieuwe mp3 die ik gister heb gekocht is gefinanciert met dollars. Mijn ''oude'' mp3 vond het tijd worden om ermee te stoppen! leuk! Een nieuwe dus...

Afijn... met dollars opzak opweg naar Cambodja. Aangekomen bij de grens zou mister guide wel even voor een oprotstempel en een cambodjaans visum zorgen... voor 25 dollar! Nou mister guide... dat doen we zelf wel even. Scheeld 5 dollar!
Een Nederlandse vrouw die in cambodja werkt, verteld ons dat het visum zo geregeld is. Mooi. Dan doen we het helemaal zelf. De gids ontkent trouwens het verhaal van de vrouw... en beweerd zelfs dat hij met een megastapel paspoorten eerder klaar is als wij. Nou ja... we gaan het zien.


Vietnam uit... Stempel in het paspoort... 4 keer de stempel laten checken... Geen vragen... Geen bagage... Eitje.

Cambodja in... Formuliertje invullen... pasfoto + 20 dollar inleveren en 5 minuten later prijkt er een prachtig visum in het paspoort.
Door naar binnen. Een strakke strenge vrouw achter de bali bladerd vier keer vluchtig het paspoort door... ragt er wat stempels in en klaar. Geen vragen... Geen bagage... Niks.

Mister guide is nog steeds bezig met zijn mega stapel... Beteutert kijkt hij ons na als wij met een big smyle Cambodja inlopen.

Niks controle... geen health check... blablabla... heel laidback allemaal.
Zodra je de grens over bent, merk je direct weer dat je in een ander land bent. De weg is nog goed... Maar na de veerpond over de Mekong rivier is die mooie asfaltweg pleite! Zand. Kuilen. Stenen.
Toch gaat de rit snel. Cambodja is supermooi. Heel vlak... Vlakker als nederland... en heel erg groen.
Overal waar je kijkt staan huizen op palen met mensen en kinderen en verder... tsja niks. Cambodja is een vierde wereldland... en dat klopt aardig. De mensen zijn arm, en het meeste geld blijft bij de overheid. De overheid heeft veel geld. Ze krijgen vanalles van organisaties als UNICEF en UNESCO. Alle luxe dingen die in de steden staan zijn geschonken door andere landen... Bizar.

Bij aankomst in Phnom Penh stormen er 20 taxichauffeurs op ons af. Ik mag niet eens normaal de bus uit. De Nederlandse vrouw adviseert ons een goed hotel... en na 15 minuten etteren met de chauffeurs gaan we dan eindelijk oppad. het hotel is inderdaad goed, en ontbijd zit bij de prijs inbegrepen!

Na het eten willen we toch wel even wat van de stad zien, maar na zonsondergang slaat het soort van dood. Er gebeurt weinig en er is ook bijna niemand meer op straat.
Dan maar naar bed:P

Dag 27 Killing day

Na het ontbijt vertrekken we naar de killing fields. Deze liggen op verschillende plekken versprijd rond Phnom Penh.
Vreselijk wat Polpot en zijn Khmer Rouge hier hebben gedaan.
Polpot was de gevreesde leider van de Khmer rouge die onder zijn bewind meer dan 2.000.000 cambodjanen vermoord hebben. Interlectuelen, mensen met diploma's, regeringsleiders... iedereen die maar een bedreiging kon vormen voor zijn bewind ging eraan. Al deze miljoenen mensen werden in de Killing fields gedumpt. Hier is nu een schitterend monument voor al deze mensen opgericht. Iets wat je tijdens een reis door cambodja wel moet bezoeken. Het bewind van Polpot heeft in een kleinere versie tot 1996 stand gehouden rond de grensgebieden met thailand. Daarna is het bewind ingestort en in 1998 vluchte Polpot met zijn 2e man het oerwoud in, waar hij 2 dagen later overleed. Sommige zeggen een hardaanval... maar zijn lichaam is op een verbrande afvalhoop gevonden en daarom denken de meeste mensen dat hij, uit angst voor wraak zelfmoord heeft gepleegt.

De sporen van deze hond zijn nog steeds zichtbaar door heel het land. De mensen zijn tijdens het regime dom gehouden. Niemand mocht leren. Iedereen moest op het platte land werken.
Hele simpele dingen als traditionele cambodjaanse gerechten zijn er niet meer. Niemand kent ze nog.

De killing fields zijn enorm indrukwekkend. De botten en kledingstukken steken nog uit de grond. Het heeft me echt aan het denken gezet.

Na de Killing fields bezoeken we het Tuol Sleng museum. Het Tuol sleng museum is een vormalige gevangenis van de Khmer rouge. Voordat de gevangenen naar de killing fields gebracht werden, werden ze hier ondervraagd, gemarteld of soms zelfs al vermoord.

Na al deze indrukwekkende dingen wordt het tijd voor iets leuks. We bezoeken het paleis van koning Sianouk. Nou ja... paleis... die man woont in een stad opzich. Alles is van goud. Schitterend. al die vormen en kleuren.

Het is bloedheet in de stad. We wandelen dus maar rustig verder.
Aangekomen in het hotel is mijn was weer klaar! Jeej schone kleding!

Morgen door naar Sianoukville en daarna naar Angkor watt. Eindelijk! Een van de toppunten van onze reis!


Nou dat was-ie dan weer. Danny's journal op de helft. We gaan weer een leuke week tegemoed... en over 7 dagen post ik weer een nieuwe!

Vanut zonnig Phnom Penh zeg ik Lieh Haoy