Hoofdstuk 1: China en ik

China is groot. China is overweldigend. De eerste dagen in een land als dit staan in het teken van wennen en aanpassen. Over het algemeen zijn reizigers naar China onder te verdelen in twee groepen. De eerste groep vindt het land vreselijk, de tweede groep vindt het land geweldig. De eerste groep was in China en ontdekte dat de gemiddelde chinees honderd keer per dag rochelt, geen tafelmanieren heeft, overal voordringt en absoluut niet tegen alcohol kan. Ook is hun opgevallen dat verkeersregels in dit land niet bestaan, Chinese tekens onmogelijk te begrijpen zijn en dat je, als buitenlander, overal op de foto moet.

De tweede groep is in dezelfde periode naar China geweest en vonden al deze, toch wel typisch Chinese, gebruiken geweldig! Het is dan ook de tweede groep waar ik mezelf goed ik kan plaatsen.
Begrijp me niet verkeerd… tijdens mijn eerdere reizen door China zijn er zat momenten geweest waarop ik me kapot heb geërgerd aan Chinezen die in de slaapcoupé naast me lagen te snurken. Alles bij elkaar opgeteld vindt ik het land toch geweldig! Nergens anders vindt je zoveel verschillen in één land. Neem bijvoorbeeld de taal. Honderden dialecten verdelen het land in verschillende regio’s en elke regio heeft dan weer z’n eigen keuken, mensen en gebruiken.

Ik wil China beter leren kennen en dat kan het beste door er een tijdje te gaan wonen! Vijf maanden om precies te zijn zal ik gaan studeren aan de Shandong University in Jinan, Shandong. Jinan is een kleine Chinese stad met ongeveer 5,9 miljoen inwoners. Het ligt op ongeveer drie a vier uur rijden van Beijing, de hoofdstad.

Het proces is zeker niet vanzelf gegaan. In februari ben ik begonnen met de voorbereidingen. Aanmelden, motivatiebrieven en gesprekken volgden. Een maand later kwam de bevestiging uit China. Eigenlijk begon nu al het plannen pas. Ticket boeken, planningen maken en informatie zoeken. Plannen is en blijft moeilijk. Achteraf komt dit ook deels door school die, helaas, op een aantal punten dwars blijft liggen. Gelukkig is de planning nu, een half jaar later, zo goed als rond.

Dinsdag is het zover. Ik vertrek dan richting het verre oosten. Voordat ik in China aankom, maak ik een tussenstop in Dubai. Ik wil Dubai en de Omaanse hoofdstad Muscat gaan ontdekken. Precies een week later, op 25 augustus, zal ik aankomen in Beijing waar ik drie dagen zal blijven. Ik ben vooral heel erg benieuwd naar alle veranderingen die Beijing heeft ondergaan sinds de laatste keer dat ik er was. Dit is inmiddels 4 jaar geleden en de Olympische Spelen zijn voorbij. Vrijdag zal ik dan vanuit Beijing de hoge snelheidstrein naar Jinan nemen waar ik aan het eind van de ochtend zal aankomen. Ruim een week doe ik dus over een reis die normaal een dag duurt.

De dagen voor het vertrek gaan snel voorbij. Inpakken en afscheid nemen van iedereen nemen erg veel tijd in beslag. Maar het is voor een goed doel! Eindelijk kan ik weer naar China!